KOKULU MEKANLAR SERİSİ 3: ÜLKEMİN ORMANLARI
Başlık her ne kadar huzurlu, toprak kokan bir mekana gideceğimizi hissettirse de üzgünüm. Zira is kokusunun geniz yakan kısmıyla karşı karşıyayız.
Çok değil birkaç hafta öncesine döndüğümüzde, 28 Temmuz’da Antalya’nın Manavgat ilçesinden bir ihbar geliyor. Aynı anda dört farklı bölgeden başlayan yangın, kozalak ağaçlarının ve şiddetli rüzgarın etkisiyle hızla büyüyor. Yangın boyutunun belediyenin baş edemeyeceği kadar büyük olduğu kısa sürede anlaşılıyor ve ülkenin her yerinden alarma geçiliyor. Ülke olarak Manavgat’tan iyi bir haber beklerken 2 gün sonra aynı anda, 17 ilde başlayan orman yangınları ile adeta cehennemi yaşıyoruz. Sonra bu 17 ile yenileri ekleniyor. Yeni yangınlar, yeni ağıtlar, yeni kayıplar…
Sıcaklarla beraber büyüyen yangınların felaketi, orada bulunmayan bizlere kadar geliyor. Can kaybı yaşanmadığını belirten yetkililerin hayvanları hiçe saymasını eleştirmeyi henüz tamamlamamışken yangında hayatını kaybeden insanların haberlerini alıyoruz. Yangını söndürmek için mücadele eden kişiler, yangını söndürmeye çalışan kişilere soğuk su taşımacılığı yapan 25 yaşındaki Şahin Akdemir…
Yaptığın fedakarlığı kimseye unutturmak istemedim, Şahin. Cayır cayır yandığımız o günlerde kısıtlı imkanlara rağmen, kendini tehlikeye atarak büyük bir cesaret sergiledin. Her ne kadar teşekkür etsek, minnet kelimeleri dile getirsek azdır. Mekanın cennet olsun.
49 ilde çıkan toplam 299 orman yangını sonrası geriye herkesin hissettiği güçlü bir yas, gözleri yaşartan manzaralar ve acı, keskin, oldukça yoğun bir is kokusu kaldı. Milyonlarca fidan bağışı yapıldı, çok geç olmasına rağmen ormanlara girişler kısıtlandı.
Aradan zaman geçmiş olmasına rağmen yazımda bu konuyu işlemek istedim çünkü hala farkında değiliz. Hala hayatlarımıza devam ediyoruz. Önlemler almıyoruz, ağaç dikmiyoruz, toprağa can veremiyoruz.
Ben Türkiye’nin çölü olarak bilinen Konya’nın Karapınar ilçesinde doğdum. Tarihi İpek Yolu’nun geçtiği bu ilçe toprağıyla, taşıyla, gölleriyle efsaneleri barındırıyor. Çöl sıfatına tamamıyla uyan ilçenin bilinen en önemli turizm yeri olan Meke Krater Gölü de 2021 tarihi itibariyle tamamen kurumuş durumda.
Ormanlardan bir anda kurumuş bir göle geldik. Çünkü size tehlikeyi göstermek istedim. Karapınar’da hiç orman yok, yeraltı suları bilinçsizce kullanılarak bütün göllerin kurumasına yol açıldı. Verimli yetişen bitkilerin sayısı oldukça sınırlı.
Ve eğer biz hala dikkatsizliğe devam edersek Türkiye’deki tek çöl Karapınar olmayacak.
Yangınların çıkma nedeni henüz saptanmadı. Belki rant yarışı, belki planlanmış bir durum… Olmuş bir olayın geri dönüşünü dilemek kolayken gerçekten geriye dönüştürmek çok zor. Birçok canlıya ev olan ormanlarımız yeniden hayata tutunmalı! Yeniden yeşillikleri ile gözlerimizi hayran bırakırken ciğerlerimize tertemiz nefesler doldurmalı! İşte burada, başta insan sonra tasarımcı olarak üzerimize düşen görevleri yerine getirmeliyiz. Bilinçli bir şekilde yanan alanlara yaklaşmalı, tek bir çivi dahi çakılmasına izin vermeden, yeşilliğini yeniden kazandırmalıyız. İşin zor olduğunu biliyorum. Belki bizim bile göremeyeceğimiz senelerde anca kendine gelecek bu ormanlar fakat inanın bana kurumuş, göze sadece toprağın çarptığı, gölgesinde dinlenebileceğiniz tek bir ağacın bile olmadığı bir yerde yaşamak daha zor.
Hatice UĞUR