Büyüyüp belli işler peşinde koşan çoğu insan hemen hemen aynı şeylerden bahseder. Genelde yaptıkları şeyi küçüklüklerinden beri istediklerini ve hayal ettiklerini söylerler. Örneğin bir televizyon programında şarkı söyleyen biri muhtemelen 5-6 yaş civarlarından beri şarkı söylediklerini dile getirir.
Ben şuan içmimarlık bölümü birinci sınıf öğrencisiyim. Ve neredeyse etrafımda benimle beraber okuyan diğer çoğu kişiler küçüklükten beri içmimar olmak istediklerini söylüyorlar. Küçük yaşlarda çizim yapmayı sevdiklerini ve hatta o yaşlarda iken normal resim ya da figürlerden çok oda çizmeyi sevenler bile varmış. Düşünüyorum da ben küçükken bildiğim altı meslek vardı ve herkes onları isterdi. Çocuklar büyüyünce polis, doktor, öğretmen, avukat, itfaiyeci, ya da mimar olmak isterlerdi. Hiç kimse bana ''Ben içmimar olacağım.'' gibi bir cümle kurmamıştı. Bu seneki sınıfımdan anladığım kadarıyla böyle çocuklar da varmış. Hatta size bir itirafta bulunayım. Ben küçükken doktor olmak istiyordum. Evet gerçekten bunu istiyordum. Ve bunu dile getirmenin itiraf olduğunu söylüyorum. Çünkü bunu içmimarlık sınıfında söylediğimde herkes bana gülmüştü. Hatta ''O zaman burada ne işin var?'' bakışları atmışlardı.
Ben içmimar olmaya lisenin son sınıfında sınava hazırlanırken karar verdim. İşler ciddiye binince kendime daha kesin ve olması daha muhtemel bir meslek seçmem gerektiğini düşündüm. Çünkü belli ki tıp kazanamayacaktım. Sonra düşünmeye başladım. Mühendislik bana göre değildi. Onu istemediğim kesindi. Daha sonra içmimar olabileceğimi düşündüm. Bunu istedim ve bunun için çalışmalara başladım. O zamanlar meslekle ilgili çok fazla bir bilgim yoktu ama aklıma bana uygun başka bir meslek gelmedi. Tercih zamanı geldiğinde tercihlerimi yazmadan önce bazı üniversiteleri ziyaret ettim ve oradaki içmimarlık bölümünün hocalarıyla konuşma fırsatı buldum. Onlar anlattıkça mesleğe karşı içim daha çok ısındı, yüzüm gülmeye başladı. Oraya gitmeden önce içmimarlığın mobilyanın yerlerini ayarlamak dışında ne olduğundan pek fazla haberdar değildim. Tabii ki sadece böyle bir şey olmadığını biliyordum ama ne olduğunu da tam olarak bilmiyordum. O konuşmalardan sonra artık kararımı kesin olarak verdim ve tercihlerime içmimarlıktan başka bir bölüm dahi yazmadım. Çünkü kısa zaman önceden karar vermiş olmama rağmen çok istiyordum. Şimdi de okudukça ve öğrendikçe anlıyorum ki olmam gereken yerdeyim. İyiki tıp kazanamamışım. O bölüm ve beraberinde getireceği meslek bana göre değilmiş. Hayatımda bulunmak istediğim gerçek yer orası değilmiş.
Lafı biraz uzattım. Biraz sizlere kendimden bahsetmiş bulundum. Fakat aslında bunları sizler için şimdiki söyleyeceklerime bizzat kendimden örnek olsun diye yazmak istedim. Elbette benim gibi sonradan bu mesleği seçmek isteyenler olmuştur. Ama şunu bilmeliyiz ki kimsenin çok daha önceden çizim yapmasına ve daha öncelerden bunu istiyor olmasına bakmamamız gerekir. Biz sonradan da istemiş olsak, önemli olan kendimizi nasıl geliştirdiğimiz ve bölüme nasıl başladığımızdır. Bölüme başladığınızda çizimi gerçekten iyi olanlar olacak. Bunun için umutsuzluğa kapılmayın. Çizim sonradan geliştirilebilecek bir şey. Bunu çalışarak halledebilirsiniz. Onun dışında ilk başlarda hayal gücünüzü kullanamayabilirsiniz belki. O da hiç problem değil. Birkaç dergi karıştırarak ve ünlü içmimarların çalışmalarını inceleyerek kendinizi ve fikirlerinizi geliştirebilirsiniz. Unutmayın fikir de geliştirilebilecek bir şey.
Hayal gücünüzü ve çiziminizi geliştirmek sizin elinizde. Aslında genel olarak önünüze çıkan engelleri aşmak ve bunlara çözüm bulmak da sizin elinizde. Yani önemli olan küçüklükten beri çiziyor olmak ya da içmimar olmayı istemek değildir. Önemli olan kararımızı verdikten sonra kendimizi nasıl geliştirdiğimizdir. Sonuçta ortada önceden isteyen kişilerin daha başarılı olacağına dair bir kanı yok. Başarıyı elde etmek için çok daha başka kriterler vardır. Sizler bu önemli kriterleri önceliğinize alın. Sizi olumsuz etkileyen ve geri çeken insanları düşünmeyi bırakın. Sadece kendinize odaklanın.
İremnur Erdemi
Beykent Üniversitesi 1.Sınıf İçmimarlık Öğrencisi